Allereerst sorry aan iedereen van wie ik de afgelopen drie weken een berichtje kreeg dat ik opende, mezelf beloofde dat ik nog zou beantwoorden, en dat uiteindelijk vergat. Sorry aan de mensen die mij zes keer moesten bellen op drie verschillende media om mij te pakken te krijgen, en mijn oprechte excuses aan iedereen die ik tegenkwam en hun vraag over hoe het met me was beantwoordde met een hele rant hoe ik onderdoor ging aan de stress en hoe fucked up onze maatschappij omgaat met de huidige toestand.
Voilà. Sorry.
Als laatste ook aan mezelf, omdat ik haast elk project dat ik de afgelopen tijd deed liever kwijt dan rijk was, waardoor ik van bitter weinig heb kunnen genieten, en alles op automatische piloot deed.
Maar zoals ik velen van jullie beloofde, vanaf 13 september zou het anders zijn, want dan zou ik klaar zijn met mijn bachelorproef, en was ik hopelijk in het bezit van een bachelordiploma. En dat moment, vrienden, is nu:
Ik ben vandaag kunnen opstaan zonder, ZONDER, stress, ik heb rustig koffie gezet, onze twee nieuwe poezen geknuffeld en ben vertrokken naar Mechelen. Daar bleek er een extreemrechtse mars op de agenda te staan, maar dat trokken we ons niet aan. Het museum dat we zouden bezoeken was NIET open, en ook daar kreeg ik GEEN inzinking van. Ik kon een gesprek voeren over mijn lievelingsfilms, ik kreeg complimenten over mijn make up, en ik voelde me even wholesome.
Maar zoals ik velen van jullie beloofde, vanaf 13 september zou het anders zijn, want dan zou ik klaar zijn met mijn bachelorproef, en was ik hopelijk in het bezit van een bachelordiploma. En dat moment, vrienden, is nu:
Ik ben vandaag kunnen opstaan zonder, ZONDER, stress, ik heb rustig koffie gezet, onze twee nieuwe poezen geknuffeld en ben vertrokken naar Mechelen. Daar bleek er een extreemrechtse mars op de agenda te staan, maar dat trokken we ons niet aan. Het museum dat we zouden bezoeken was NIET open, en ook daar kreeg ik GEEN inzinking van. Ik kon een gesprek voeren over mijn lievelingsfilms, ik kreeg complimenten over mijn make up, en ik voelde me even wholesome.
Mijn jury is goed gegaan, en ik ben heel blij met het resultaat. De jury haalde eruit wat ik er in stak, en nog veel meer. Onderling waren ze het niet over alles eens, en ook daar ben ik blij mee. Als mensen kunnen discussiëren over je werk, betekent het dat mensen er elk andere kwaliteiten in zien. Ze gaven veel constructieve feedback, en ik weet nu hoe ik kan verder werken.
Toen ze me vroegen waar het werk voor mij over ging, moest ik even slikken. Want het gaat over zoveel dingen die ik niet per se weer wilde oprakelen, maar de vraag was natuurlijk zeer legitiem.
Mijn werk (nog steeds titelloos, ik ben er mee bezig) ging over mijn struggle met het patriarchaat (didn’t see that one coming, did u). Over hoe dat zich vaak uit in dingen die mannen tegen mij zeggen of met mij doen, maar ook in hoe vrouwen soms opmerkingen maken en al zeker in hoe ik eruit zie. Een paar weken terug konden jullie de teksten lezen, en ondertussen is er nog van alles bijgekomen. Ik ben er nog niet helemaal uit of ik jullie deze zal opsturen, want ik zou liever hebben dat jullie komen kijken. We proberen met de klas nog een toonmoment te organiseren, ik hou je op de hoogte. Ik ging er nu wat snel over, maar wijd er een andere keer over uit als ik er nog wat meer over heb kunnen denken. Nu zit ik nog even teveel op de high na een lange low.
Daarnaast is een hele leuke recente gebeurtenis de komst van de twee poezen, die Søren (links) (van Kierkegaard, logisch koos Laurent die) en Ida (rechts) heten. De laatste ging tussen Ida en Ana, van Ana Mendieta. Volgens onze hipster aard is het toch Ida geworden. Elizabeth schreef een mooie origin storyvoor ons, volledig volgens de traditie van de Dansaert Vlaming, en ik wil jullie deze zeker niet onthouden.
Ik begon mijn mail met excuses, en ik sluit graag af met bedankingen, want hoewel ik me de afgelopen tijd veel vragen stelde over wat ik nu eigenlijk echt graag doe, is het schrijven van deze wekelijkse nieuwsbrief nooit een intern discussiepunt geweest. En jullie antwoorden nog minder.
Hebben jullie al rust gevonden ondertussen? Misschien is dat voor sommigen nooit echt een probleem? If so, hoe, HOE?
Hebben jullie al rust gevonden ondertussen? Misschien is dat voor sommigen nooit echt een probleem? If so, hoe, HOE?