Ik ben jaloers, achterdochtig en val nogal
snel weg in een gevaarlijke cocktail van die twee
snel weg in een gevaarlijke cocktail van die twee
Eén van mijn lievelingsbloggers is Karley Sciortino, die ook de Vice reeks Slutever maakte. In haar blogposts voor onder andere Vogue kraamt ze altijd de beste oneliners uit, à la
“I would happily let drunk strangers hog-tie me, but looking my partners in the eye during sex and telling them “I love you” seems truly perverse”
of
“aren’t we all obliged to irrationally hate our partner’s exes, for the sole reason that we both loved the same dick?”
Haar uitspraken zijn altijd rechtuit, en een tikkeltje controversieel.
Over die tweede uitspraak had ik laatst een discussie met een man. Hij vond het nogal plat, en misschien zelfs vulgair. Het gaat toch niet enkel om de dick, toch ook om de emoties, want naast de seks was er toch ook nog verliefdheid en geschiedenis?
Goed, dat was alleszins niet wat ik wilde horen toen ik hem opbiechtte dat ik met jaloerse gevoelens worstelde over een semi-ex van hem waar hij vaak over spreekt. Ik counterde hem dan maar dat het haar volste recht was om het zo over mannen te hebben, en dat je het zelfs als een pars pro toto kon beschouwen. Né.
Haar uitspraken zijn altijd rechtuit, en een tikkeltje controversieel.
Over die tweede uitspraak had ik laatst een discussie met een man. Hij vond het nogal plat, en misschien zelfs vulgair. Het gaat toch niet enkel om de dick, toch ook om de emoties, want naast de seks was er toch ook nog verliefdheid en geschiedenis?
Goed, dat was alleszins niet wat ik wilde horen toen ik hem opbiechtte dat ik met jaloerse gevoelens worstelde over een semi-ex van hem waar hij vaak over spreekt. Ik counterde hem dan maar dat het haar volste recht was om het zo over mannen te hebben, en dat je het zelfs als een pars pro toto kon beschouwen. Né.
Maar waar het voor mij dus echt over ging is mijn obsessief gedrag over één of meerdere ex’en van de mannen waar ik mee date. Hoe dramatischer de verhalen, hoe jaloerser ik mij voel.
Ik haatte Karel zijn ex met een passie. Ik kon haar naam niet horen of mijn maag sloeg dicht. Het hielp natuurlijk niet dat hij me twee keer bij haar naam noemde en dat ze me ooit tijdens een ruzie “dat kind” noemde.
Volgens mijn ouders was het heel normaal dat ik me dat op mijn leEfTijD zo heftig aantrok, maar dat ik daar allemaal niet te veel betekenis aan moest geven.
Als ik wist dat ze ergens zou zijn waar wij ook gingen plande ik mijn outfit al dagen van op voorhand, I was going to be fabulous.
Haar Instagram kende ik vanbuiten, en haar Facebook evenzeer. Ik heb denk ik nog nooit zulke sterke gevoelens gehad tegenover iemand, en in godsnaam: waarom?
Toen ik ook nu weer verzeilde in urenlange Facebookstalksessies, besloot ik dat ik het beter meteen van de eerste keer zou opbiechten, en hence, de discussie over Karleys uitspraak.
“Wat hoop je zelfs te vinden als je hun profielen afgaat?” vroeg hij.
Ik wuifde die vraag weg, maar het antwoord is: iets waardoor ik zeker ben dat ik me geen zorgen moet maken. Iets dat bewijst dat ik mooier, leuker, grappiger, succesvoller, activistischer ben. Want als jij dat zegt, geloof ik het niet.
Iets heel lelijks van mij om te doen.
En zo onfeministisch dat ik haast begin te denken dat ik de afgelopen jaren niets geleerd heb.
Die jaloerse gevoelens zijn er ook nooit als ik bij hem ben, het is pas vanaf ik alleen ben. En dat hij me oude poëzie stuurde die over haar ging. Dat hielp ook niet echt.
Dus nu vraag ik me af: ligt het aan mij? Of ligt het (weer) aan de mannen in mijn leven?
Want rationeel gezien wéét ik dat jaloezie er bij mij gewoon voor zorgt dat ik gevuld raak van achterdocht en dat de sprong naar de berichten lezen van die persoon écht niet ver meer is op zo’n moment. Ik geloof niets van wat ze zeggen, en mijn hersenen maken kronkels die volgens mij echt niet meer binnen de normaliteit van fantasie behoren.
Het enige wat mij dan een beetje een (vals) gevoel van controle geeft is hun social media stalken. Er zijn een paar namen die al meteen te voorschijn komen op mijn Facebook zoekfunctie als ik nog maar de eerste letters in typ, en waarvan ik meteen weet of hun laatste post een recente is, of niet.
Rationeel weet ik ook dat je binnen een relatie tussen twee mensen niet aan elk verlangen kan voldoen. Het zou wel erg meevallen als je partner exact dezelfde dingen leuk vindt als jij, en dat zou langs de andere kant ook wel erg beginnen vervelen. Dus waarom nemen die gevoelens dan zo de overhand en waarom is het zoiets universeels???
Naast al die beschouwelijke vragen over mijn eigen psyche, heb ik dan toch maar gezocht naar het laatste greintje rationaliteit in mijn lichaam, en al de mogelijke namen meteen geblokkeerd.
Naast al die beschouwelijke vragen over mijn eigen psyche, heb ik dan toch maar gezocht naar het laatste greintje rationaliteit in mijn lichaam, en al de mogelijke namen meteen geblokkeerd.
Ik wil geen energie meer steken in die mooie, hoogstwaarschijnlijk heel interessante, jonge vrouwen waar ik eigenlijk niets mee te maken heb.
Behalve dan dat we met dezelfde man een geschiedenis hadden/hebben/bouwen. And loved the same dick, of course.
Behalve dan dat we met dezelfde man een geschiedenis hadden/hebben/bouwen. And loved the same dick, of course.