Toen de eerste lockdown voorzichtig opgeheven werd en de cafés weer opengingen, zag ik veel mensen weer voor het eerst in maanden. Na mij flink opgesloten te hebben tussen de West-Vlaamse velden, wilde ik iedereen graag weer zien. De Moor & Moor en Jan Van Gent waren goede uitvalsbasissen. Iedereen passeerde, velen bleven plakken. Uit deze gesprekken bleek dat we die twee maanden niet niets gedaan hadden, maar veel denk- en reflectie werk deden. Er waren een paar dingen die ons niet lekker zaten. Het werd alsmaar duidelijker hoe flinterdun ons kapitalistisch systeem is, en hoe ook de kunstwereld zich daar niet van kan onttrekken. BLM, financiële problemen, mentale gezondheid, alles valt te linken aan dezelfde vier boosdoeners: kapitalisme, patriarchaat, kolonialisme en racisme.
Hoe kan je je daar als jonge kunstenaar tegen verzetten? Hoe kunnen we ons verenigen? Hoe kunnen we het anders doen?
We kwamen een paar keer samen, we aten Indisch, we gingen op weekend naar de zee, we leerden al heel veel ondertussen, en waren aan het wachten op een kans om volledig uit de startblokken te schieten. En die kans arriveerde in onze mailbox: een open call voor A Fair New Idea.
We kwamen een paar keer samen, we aten Indisch, we gingen op weekend naar de zee, we leerden al heel veel ondertussen, en waren aan het wachten op een kans om volledig uit de startblokken te schieten. En die kans arriveerde in onze mailbox: een open call voor A Fair New Idea.
Uit alle inzendingen worden zeven kandidaten geselecteerd, die elk een budget van 400 euro krijgen en twee uur tijd van een medewerker van het Kunstenpunt om een volwaardige idee op poten te zetten, waaruit één gekozen wordt. Die ‘winnaar’ krijgt 12.000 euro en 8 uur begeleiding.
Nog in je kinderschoenen staan en dit willen proberen klinkt misschien een beetje voorbarig, maar het was vooral een kans om alle ideeën te bundelen in een centrale tekst en video.
Nog in je kinderschoenen staan en dit willen proberen klinkt misschien een beetje voorbarig, maar het was vooral een kans om alle ideeën te bundelen in een centrale tekst en video.
Ik deel graag met jullie onze brief. Via de link naar de site van A Fair New Idea vind je ook onze video en contactgegevens. Transparantie staat centraal, dus aarzel alsjeblieft niet om iets te sturen als je een vraag hebt.
Als je doorklikt kun je ook de andere ideeën lezen. Voor mij werd het alsmaar duidelijker hoe hoe urgent dit thema van Zorg in de kunsten is.
Als je doorklikt kun je ook de andere ideeën lezen. Voor mij werd het alsmaar duidelijker hoe hoe urgent dit thema van Zorg in de kunsten is.
Wat de uitkomst ook is, ik ben super blij met alles wat we doen. Met de meetings die beginnen met check-ins, daartussen een duidelijke structuur hebben met oog voor iedereen, en eindigen met check-outs. De verschillende visies, de verschillende kwaliteiten. De mensen die ik leerde kennen, de mensen die ik zal leren kennen. Kapinga maakte de fantastische tekening, die meer en meer voor me betekent per keer ik het zie. Hier onze brief:
© Kapinga Muela Kabeya
Werktitel! CC: Care Center
Werktitel! is een collectief van jonge kunstenaars uit verschillende disciplines, van schrijvers tot performers, van theatermakers tot beeldend kunstenaars. We zijn verbonden door een vlammende radicaliteit en een hart voor activisme, kunst en solidariteit. Momenteel zijn we met tien actieve leden, we streven echter naar openheid, waardoor dat aantal zeker duurzaam kan groeien.
Onze (tot nu toe) leden richten zich op queerness, anti-racisme en zorg, niet enkel als een thema maar als onderwerpen die we belichamen. Een intersectionele aanpak lijkt ons de enige aanpak en daarin staat het aanvaarden van verschillen centraal. Door ieders verschillende achtergronden en kwaliteiten zijn we een bont gezelschap met een focus op zorg en verantwoordelijkheid.
Ondanks de prille leeftijd van het collectief staan er genoeg diverse, expertise volle, pragmatische handen klaar om onze projecten te dragen. Daarnaast zijn onze leden actief bij organisaties zoals Untitled@Mu.ZEE, N.A.U.W.US, O.666, ZANDZAND, zwarte zusters, Kunstenpunt en Copacobana.
Onze interne manier van werken ziet er als volgt uit: een horizontaal netwerk, waar de functie van een persoon wordt bepaald door hun noden en mogelijkheden. We zijn ons ervan bewust dat deze veranderlijk zijn.We hechten hierbij belang aan verantwoordelijkheid en willen die houding doortrekken in onze projecten. Naast de interne werking verwelkomen we ook mensen die projectmatig willen deelnemen, dat kan één keer zijn of langer.
Gent is een bruisende stad waar veel culturele activiteiten georganiseerd worden. Artistieke collectieven rijzen op als paddenstoelen uit de grond, maar wij vonden nergens volledig aansluiting. De focus ligt te vaak op doelgericht produceren, eindproducten maken die gespeeld kunnen worden in black boxes, of voordien bepaalde en gereserveerde publieke ruimtes. De bezettingen zijn te eenzijdig, en stroken niet met het beeld dat wij hebben van een kunstinstituut van de 21e eeuw. Dit is voor ons een neo-liberale visie op kunst, waarbij jonge kunstenaars alle kansen moeten grijpen, vaak onbetaald, en daarbij marktafhankelijk worden. Daarom willen wij een tegenwicht bieden door te focussen op zorg en community-afhankelijkheid.
We missen wat het hart van kunst is: mensen samenbrengen. Niet enkel dat anderhalf uur in een schouwburg of museum, maar diepgaander. We gaan op zoek naar verbintenissen, het delen van ervaringen en embodied knowledge. We missen duurzamer contact met de makers, de bezoekers, de organisatoren... Hoe bouw je een community op die in se inclusief is, maar weet wanneer exclusief te zijn, zodat onderdrukte groepen zich veilig voelen? We willen een plek zonder hoge muren, een plek waar de buurt kan samenkomen. Eén van onze grootste inspiraties is daarbij Decoratelier in Molenbeek.
Wat we concreet zouden willen realiseren:
Onze (tot nu toe) leden richten zich op queerness, anti-racisme en zorg, niet enkel als een thema maar als onderwerpen die we belichamen. Een intersectionele aanpak lijkt ons de enige aanpak en daarin staat het aanvaarden van verschillen centraal. Door ieders verschillende achtergronden en kwaliteiten zijn we een bont gezelschap met een focus op zorg en verantwoordelijkheid.
Ondanks de prille leeftijd van het collectief staan er genoeg diverse, expertise volle, pragmatische handen klaar om onze projecten te dragen. Daarnaast zijn onze leden actief bij organisaties zoals Untitled@Mu.ZEE, N.A.U.W.US, O.666, ZANDZAND, zwarte zusters, Kunstenpunt en Copacobana.
Onze interne manier van werken ziet er als volgt uit: een horizontaal netwerk, waar de functie van een persoon wordt bepaald door hun noden en mogelijkheden. We zijn ons ervan bewust dat deze veranderlijk zijn.We hechten hierbij belang aan verantwoordelijkheid en willen die houding doortrekken in onze projecten. Naast de interne werking verwelkomen we ook mensen die projectmatig willen deelnemen, dat kan één keer zijn of langer.
Gent is een bruisende stad waar veel culturele activiteiten georganiseerd worden. Artistieke collectieven rijzen op als paddenstoelen uit de grond, maar wij vonden nergens volledig aansluiting. De focus ligt te vaak op doelgericht produceren, eindproducten maken die gespeeld kunnen worden in black boxes, of voordien bepaalde en gereserveerde publieke ruimtes. De bezettingen zijn te eenzijdig, en stroken niet met het beeld dat wij hebben van een kunstinstituut van de 21e eeuw. Dit is voor ons een neo-liberale visie op kunst, waarbij jonge kunstenaars alle kansen moeten grijpen, vaak onbetaald, en daarbij marktafhankelijk worden. Daarom willen wij een tegenwicht bieden door te focussen op zorg en community-afhankelijkheid.
We missen wat het hart van kunst is: mensen samenbrengen. Niet enkel dat anderhalf uur in een schouwburg of museum, maar diepgaander. We gaan op zoek naar verbintenissen, het delen van ervaringen en embodied knowledge. We missen duurzamer contact met de makers, de bezoekers, de organisatoren... Hoe bouw je een community op die in se inclusief is, maar weet wanneer exclusief te zijn, zodat onderdrukte groepen zich veilig voelen? We willen een plek zonder hoge muren, een plek waar de buurt kan samenkomen. Eén van onze grootste inspiraties is daarbij Decoratelier in Molenbeek.
Wat we concreet zouden willen realiseren:
- Een fysieke (nomadische) ruimte waar kunst gemaakt en getoond kan worden. Een CC: Care Center (in NL: Zorgcentrum)
- Een metaforische ruimte voor jonge kunstenaars die zich niet herkennen in het hegemonische institutionele landschap, een metaforische ruimte voor jonge(ren/kunstenaars) die nood hebben aan de veiligheid van een safe space, een metaforische ruimte die de dialoog aangaat met de stad, makers, publiek
- een eigen drukkerij voor stemmen die te weinig gehoord worden
- het ontwikkelen van een veilige ruimte waar jongeren/jonge Gentse kunstenaars kunnen samenkomen
- kennis & ervaringen delen
- verslagen uitbrengen; naar buiten komen: volledige transparantie.
We zijn op zoek naar ondersteuning om de beste vorm voor ons collectief te realiseren. Hoe we binnen de bestaande kaders zo vrij mogelijk kunnen bestaan. Tijd en expertise van jullie, om te leren en evenementen te organiseren.